ناخودآگاه وقتی اسم بصیرت را می‌شنویم پنجره‌ای در ذهنمان به سمت مسجد و حسینیه باز می‌شود، زیرا بهترین مکان برای بصیرت بخشی به نسل جوان و در مقیاس بزرگتر، دنیا همین اماکن مقدس هستند، جایی که مردم در چند نوبت و هرروز بدون اینکه اجباری در کار باشد به آنجا می‌آیند و با اعتقاد به مطالبی که در آنجا گفته می‌شود گوش می‌دهند. به عنوان نمونه در رأس این مراکز در زمان ما حسینیه امام خمینی رحمه الله است که وقتی مقام معظم رهبری ایراد سخنرانی می‌کنند جهان به گوش است تا از رهنمودهای ایشان استفاده کنند و دیگری حسینیه جماران است که در زمان حضرت امام کار بصیرت بخشی به دنیا را برعهده داشت و حتی بعد از رحلت ایشان این بصیرت بخشی ادامه دارد.

برخلاف تبلیغات گسترده دشمنان اسلام، اسلام هنوز بر این اصل اصرار دارد که دین جدای از سیاست نبوده و نخواهد بود؛ زیرا پیامبران برای حکومت در بین مردم آمده‌اند: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ»[1] و این کار از مسجد که یک جامعه کوچک است شروع می‌شود و او برای خود یک امام جماعت دارد که مردم به او اقتدا می‌کنند. امامت از اصول دین الهی است و تبیین این امر برای جامعه و مردم کار مسجد است که این مهم را به جامعه انتقال دهد و آنان را به دین هدایت نمایند. برای اینکه مسجد بتواند پایگاه امامت و رهبری باشد نیاز به یک برنامه‌ی خاصی است تا بتواند در سایه آن به این امر دست یابد.

امامان مساجد با بهره گیری از فضای معنوی مسجد در جهت ترویج زندگی مبتنی بر ایمان می کوشند. آنان با مرکز قرار دادن مساجد به عنوان محل آموزش سبک زندگی اسلامی، مردم را در ابعاد مختلف زندگی راهنمایی می کنند. آموزش احکام اسلامی در زمینه های مختلفی همچون معاملات, ازدواج, خمس و زکات و اعمال عبادی دیگر مانند نماز و روزه از همین مقوله است. در واقع مردم در مسجد شیوه ی تعامل با خویشتن، خدا، افراد جامعه و طبیعت را می آموزند.