به گزارش سرویس مسجدپژوه پایگاه تخصصی مسجد؛ حجت الاسلام سید محسن شریفی در نوشتاری برگرفته از مقاله «مظلومیت امام علی(ع)» جلد اول دانشنامه امام علی(ع) آورده است: ظلم به معنای پایمال کردن حقوق دیگری است، و چون حضرت امیر(ع) امام واجبالاطاعه و خلیفه بلافصل و برترین آفریده پس از خاتمانبیا بود، غصب خلافت حضرت، دروغ بستن بر او، انکار فضایل وی و پیروی نکردن از دستورهایش، هر یک، ظلم بزرگی بهشمار می رود. مظلومیت امام علی (ع)، جنبهها، جلوهها و مصداقهای گوناگونی دارد که شرحی از آنها در مقاله «مظلومیت امام علی (ع)» در دانشنامه امام علی (ع) آمده است.
اصل مظلومیت و جلوههای مظلومیت حضرت علی (ع) از زبان معصومان اشاره شده است. پیامبر اکرم (ص) بارها با عبارتهای گوناگون به مظلومیت امام علی (ع) پس از خود، اشاره کرده است؛ از جمله فرمود: «ای علی! تو پس از من مظلوم خواهی بود. وای بر کسی که به تو ظلم روا دارد».
روایاتی نیز وارد شده که پیامبر اعظم (ص) برای مظلومیت آن حضرت گریسته است؛ از جمله، روزی به سر و محاسن حضرت امیر اشاره فرمود و با صدای بلند گریست. پرسیدند: چرا میگریی؟ فرمود: «گریستن من به سبب کینههایی در سینه کسانی است که تا من زندهام اظهار نمیکنند».
امیرمؤمنان(ع) نیز بارها، در مناسبتهای گوناگون و با تعبیرهای مختلف، از مظلومیت خود یاد کرده است، چنانکه فرموده است: «از هنگام درگذشت رسول خدا تاکنون همواره مظلوم بودهام». ابن ابیالحدید می گوید: این معنا، به تواتر از حضرت نقل شده است.
حضرت زهرا(س) نیز بر مظلومیت حضرت امیر گریسته است. از امام صادق(ع) روایت شده: آنگاه که وفات فاطمه(س) نزدیک شد، گریست. امیرمؤمنان فرمود: ای سیدهام! چرا می گریی؟ زهرا(س) پاسخ داد: برای ستمهایی که پس از من بر تو روا می دارند.
امام هادی(ع) در زیارتنامه امیرمؤمنان (ع) از او با تعبیر «اول مظلوم» یاد کرده و فرموده است: «أَشْهَدُ اَنَّکَ أَوَّلُ مَظْلومٍ و أَوَّلُ مَن غُصِبَ حَقُّهُ؛ شهادت میدهم که تو اول مظلوم و نخستین کسی هستی که حقت را غصب کرده اند».
ابن ابی الحدید درباره علت این همه ستم و اینکه چرا آن قوم بدنهاد، همه کینه های خود را متوجه امام کردند، می گوید: هر خونی را که پیامبر با شمشیر علی (ع) و دیگران در راه اسلام ریخت، بعد از رحلت او به پای علی(ع) گذاشتند و چون نتوانستند از پیامبر انتقام بگیرند، عقدهها و کینههای خود را بر سر وی خالی کردند؛ زیرا کسی از او به پیامبر نزدیکتر نبود. در میان عرب جاهلی این شیوه مرسوم بود که هرگاه کسی از آنها کشته میشد، از قاتلش انتقام می گرفتند و اگر قاتل می مرد یا نمی توانستند خون مقتول را از وی بطلبند، از کسی که به او نزدیکتر بود، انتقام می کشیدند.
اینک که به اصل مظلومیت حضرت پی بردیم و روشن شد که مظلومیت او موضوعی احساسی و عاطفی نیست، بلکه در سخنان و تأکیدهای معصومان ریشه دارد، به طور گذرا و فهرستوار، به جلوهها و مصداقهای این مظلومیت اشاره می کنیم.
_ غصب خلافت؛ مهمترین و بزرگترین ستم بر حضرت علی(ع) غصب خلافت و مسائل پیرامونی آن بود.
_ غصب فدک؛ فدک، مِلک طلق حضرت زهرا(س) بود که پیامبر(ص) به امر خداوند به او واگذاشته بود و دستگاه خلافت، آن را به بهانههای واهی غصب کرد.
_ ضرب و جرح و شهادت حضرت زهرا(س)؛ ظلمها و مصیبتهایی که بر حضرت زهرا(س) وارد شد، همه از مظلومیت علی(ع) حکایت میکند؛ چنانکه نشانه مظلومیت فاطمه(س) نیز هست.
_ سب و لعن امام علی (ع)؛ از شگفتیهای روزگار و از بارزترین مظاهر مظلومیت علی(ع) این است که سالهای متمادی به دستور معاویه، بنیامیه و هواداران آنها، بر فراز منابر و در خطبههای جمعه، آن حضرت را سب و لعن میکردند.
_پیشگیری از نشر فضایل امام علی(ع)؛ بنیامیه با تمام توان و با استفاده از شیوههای گوناگون، از بیان و نشر فضایل حضرت امیر و اهلبیت (ع) جلوگیری میکردند.
_ تحریف تاریخ، جعل حدیث و تبلیغ سوء؛ کینهورزی با امیرمؤمنان(ع) و دشمنی با او به تحریف تاریخ، جعل حدیث و تبلیغ سوء بر ضد آن حضرت نیز منجر شد.
_ سرپیچی مسلمانان از دستورهای امام علی (ع)؛ از مصداقهای مظلومیت حضرت این است که مسلمانان و همان کسانی که بنا به اصرار خودشان با او بیعت کرده بودند، از دستورهایش سرپیچیدند و او را آزردند.
_ چگونگی شهادت، دفن، و پنهان بودن قبر؛ وجه دیگر مظلومیت حضرت که با مظلومیت همسرش تشابه دارد، چگونگی شهادت و برگزاری مراسم تشییع و دفن غریبانه و شبانه و پنهان ماندن قبر او تا مدتی طولانی است.
_ آزار و قتل شیعیان پس از شهادت امام علی(ع)؛ پس از شهادت حضرت امیر(ع)، آزار و شکنجه و قتل دوستداران خاص او آغاز شد و سالیان متمادی، شیعیان و دوستداران او را فقط به جرم دوستی با حضرت شکنجه و تبعید میکردند.
پایان پیام/