به گزارش پایگاه تخصصی مسجد به نقل از خبرگزاری «حوزه» از دماوند، درس اخلاق حضرت آیت الله جوادی آملی همزمان با دهه کرامت در مسجد احمدآباد این شهرستان برگزار شد.
حضرت آیت الله جوادی آملی در این جلسه ضمن تبریک ایام کرامت به تبیین مسئله کرامت پرداختند و اظهار داشتند: کلّ سال و عمر، ایام کرامت است؛ زیرا خدای سبحان بر اساس کرامت، جهان را آفرید و انسان را خلق کرد و کارگزاران این نظام هم افراد کریماند و باید کریمانه رفتار کنند.
ایشان ادامه دادند: درست است که نفت و گاز از زمین برمیخیزد؛ اما روزیِ ما نفت و گاز نیست؛ خداوند متعال فرمود روزیِ شما از آسمان است. آن کرامت و انسانیّت از نفت و گاز بهره خوب میبرد و اگر رزق آسمانی که کرامت است، نباشد، با داشتن نفت و گاز کسی به مقام والای انسانیت نمیرسد؛ درست است که باران از بالا است و نفت و گاز هم از پایین میآید ولی آنکه این دو قطب را اداره میکند، کرامت انسانی است.
معظمله در ادامه اظهار داشتند: منشأ کرامت انسان خلقت اوست؛ چراکه وی خلیفه و جانشین خدای کریم بوده و از کرامت بهره برده است؛ اگر جانشین، قائممقام و خلیفه، کرامت خود را از خدا دارد، باید مستخلفعنه خود را خوب بشناسد؛ زیرا کرامت انسان، ذاتیِ او نیست؛ چراکه او جانشین کریم است؛ خلیفه کریم است و باید اسمای حسنای مستخلفعنه را هم بداند متّصف بشود؛ عمل بکند؛ منتشر بکند تا طرْفی از کرامت ببندد؛ او کرامت خود را از جانشینیِ الله دارد؛ اگر حرمت کسی به قائم مقامی اش بود، ارزش امضای او به حرمت آن منوبعنه است، اگر کسی از طرف او امضا کند، ولی حرف خودش را بزند این قیامش قیام غاصبانه است نه کریمانه؛ بنابراین ما باید اوصاف مستخلفعنهمان را بشناسیم و متّصف بشویم تا از کرامت طرْفی ببندیم.
ایشان در ادامه با اشاره به بیان نورانی امام رضا(علیه السلام) در مورد مقام ایمان بیان داشتند: امام رضا(سلام الله علیه) که این ایام به ولادت آن حضرت وابسته است فرمودند: مؤمن زمانی به ایمان کامل بار مییابد که سنّتی از پروردگار در او باشد؛ چه اینکه سنّتی از پیامبر در او باشد، چه اینکه سنّتی از امام در او باشد. کمتر کسی درباره امام رضا(سلام الله علیه) سخن گفته است که این حدیث را ننوشته باشد یا نگفته باشد یا نشنیده باشد؛ ایشان فرمود: مؤمن وقتی به مقام ایمان بار مییابد که سنّت خدا، روش خدا و راه خدایی را داشته باشد «تا بنده شدم تابنده شدم» وقتی برده او شد تابنده میشود.
این مرجع تقلید ادامه دادند: فرمود اگر بخواهید طرْفی از کرامت ببندید باید آثار خدایی در تو باشد؛ آن بزرگواری، آن عظمت و جلال و شکوه در تو باشد در دعاهای سحر ماه مبارک رمضان اسامی او را میبریم تا خود متّصف به آنها شویم او را به عنوان جمال، او را به عنوان جلال، او را به عنوان عظیم، او را به عنوان نور میخوانیم تا خودمان جلال و جمال و شکوه و نور پیدا کنیم؛ فرمود نورانی شدن برای شما ممکن است، ممکن است کسی در هر کسوتی که هست در هر شغلی که هست یک چراغ فروزانی باشد در آن محل یا در آن اداره یا در آن وزارتخانه یا در آن نظام. مردان الهی، مردان نورانیاند که راه را به دیگران نشان بدهند انسانِ نورانی نه بیراهه میرود نه راه کسی را میبندد.
معظمله در ادامه سخنانشان با اشاره به مقام امامزادگان و نقش آنها در اصلاح جامعه خاطرنشان کردند: امامزاده ها قطب فرهنگی این مملکت را تشکیل میدهند و این توضیح لازم است که اسلام در حجاز رشد کرد و در زمان نبی مکرم اسلام(ص) از منطقه شبه جزیره العرب تعدی نداشت؛ اما با حضور امامان و امامزادگان، در شرق و غرب رواج یافت و کل خاورمیانه را احاطه کرد.
این مفسر قرآن کریم اضافه کردند: از حوادث بسیار مهمی که در همان حجاز و بخشی از عراق اتفاق افتاد، مسئله غدیر بود که در جریان حجاز اتفاق افتاد؛ مسئله کربلا بود که در عراق اتفاق افتاد، مسئله تأسیس حوزههای علمیه به وسیله امام باقر و صادق(سلام الله علیهم اجمعین) بود که اتفاق افتاد؛ هر کدام از این ائمه هم نور بودند که مشکلات جامعه را حل کردند ولی صدای غدیر را چه کسی به ایران رساند؟ خطر سقیفه را چه کسی به ایران منتقل کرد؟ جریان کربلا را چه کسی به ایران منتقل کرد؟ جریان امام صادق و امام باقر و حوزههای علمیه این بزرگواران را چه کسی به ایران آورد؟ غیر از همین سادات؟ غیر از این امامزادهها که اجداد ما از قضیه غدیر و سقیفه کاملاً باخبر بودند؛ آن روز که مبلّغان نبودند؛ رسانه ای در کار نبود، اگر خدای ناکرده اسلام که به ایران آمده بود همه منطقهها را افسران و سربازان تیم و عدی طی میکردند ما این ننگ را چه میکردیم؟ ما امروز به جای اینکه غدیری باشیم، سقفی میشدیم؛ چه اینکه خیلی از کشورها همینطور است. این قطب فرهنگی و این امامزادهها به برکت وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) به ایران آمدند و اجداد ما به برکت این افراد، علی بن ابیطالب را شناختند.