فاطمه معصومه (س) فاضل ترین دختر امام موسی کاظم است. ایشان در اولین روز ماه ذی قعده سال ​173ه . ق یعنی 25 سال بعد از تولد امام رضا در شهر مدینه منوره به دنیا آمدند. ده ساله بود که پدر را به زهر کین ​به شهادت رساندند و داغ از دست دادن پدر، گرمی زندگی حضرت را از وی گرفت و تنها تکیه گاه اش در روزهای سخت برادرش ابالحسن بود[1].

«بصیرت» در فرهنگ قرآنی، به معنای «رؤیت قلبی و باطنی» است.[1] به تعبیر صاحب کتاب مجمع البیان بصیرت بینشی است که با آن واقعیت آن‌گونه که هست، مشاهده می‌شود.[2] در اصطلاح اهل تفسیر «بصیرت» بینشی است که با آن، حق از باطل متمایز می‌شود.[3] صاحبان بصیرت در قرآن مورد مدح قرار گرفته‌اند و از آنها به «اهل اعراف» تعبیر شده است.[4] خداوند در قرآن کریم درباره اهمیت بصیرت می‌فرماید: قَدْ جاءَکُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِی فَعَلَیها وَ ما أَنَا عَلَیکُمْ بِحَفیظٍ. آیات الهی و کتاب آسمانی که سبب بصیرت شماست، البته از طرف خدا آمد. پس هرکسی بصیرت یافت، خود به سعادت رسید و هرکس کور بماند، خود در زیان افتاد و من نگهبان شما از عذاب نیستم.[5]

باید بدانیم مسجد که در نگاهی ابتدایی و بسیط، تنها محلی برای ادای نمازهای یومیه دانسته می شود، می تواند محلی برای بسترسازی زندگی الهی باشد، به گونه ای که افراد مختلف، هر روز با حضور در مسجد، گامی مفید و مؤثر در جهت نزدیک شدن به سبک زندگی الهی بردارند. مسجد بهترین بستر برای رشد و ارتقای بینش ها و گرایش های مؤمنان به زندگی الهی است و متولیان مسجد باید این فرصت بی بدیل را مغتنم بشمارند.